Pambie Herrerra's Unrequitted 2

UNREQUITED 2

my hope for this love
needs no apology nor renunciation
for my words have fully ransomed
every part of me that remains indebted
to your repose

for my fragile affection
does not require from you
a shared awareness for this hurting

still in the dearth of your movement
i want to hear your whispering form
it may be the slightest hint of refusal
or an absolute abnegation for mutuality

no amount of atonement
not even that of my flesh and blood
can ever pay for this madness
a tumultuous longing
not to be reciprocated
just the delight of hearing you speak

so i stand circling on my syncopated space
waiting for the congruent rhythm of your tongue
stagnant without your initiation
just responding out of respect
for my words which fail to cross
the threshold of your seclusion

let not your lips be unspeaking
if your resolve is to shelter me from ache
of the truth of knowing my unrequited fate
let it whip my deepest bone if it has to
like the truth of the cupbearer's tongue
that cannot elude poison

so that it may save a part of me
that I have yet to give to you without reluctance
even in your final absence of ardor
for this love
that I desolately keep sacred

inside my

tamed box

- pambie, april 12, 2004

Pambie Herrerra in Filipino

PARA SA'YO NA MINSA'Y NAKASAMA KO SA AKING MALAYO-LAYO NA RING PAGLALAKBAY

sanay na ako sa iyong paglayo:
sa iyong malalayang hakbang
tungo sa kahit saan
basta wala ako o ang aking anino

sa mga kalsadang makikipot
upang hindi kita masabayan
sa iyong paglalakad

malayo-layo na rin ang iyong natahak
malayo-layo na para maabot
pa nang aking mga tanaw

minarapat kong hindi na lang sumunod
marahil nga, naakit na akong magpahinga
sa pampang nang umaalimbukay na ilog
o dili kaya'y bumalik na lamang
sa laot ng aking pag-iisa

binagtas ko ang daan pabalik
hindi dahil sa ako'y napagod
o nagsawa sa pagtugis
sa bulong ng iyong maiilap na yabag

kundi masakit ang makita kang malayo
kahit na isang dipang balikat lamang
ang sa atin ay nakapagitan

iyong pakatandaan:
ibig kong baunin mo paalis
ang apoy ng aking sulo
ang samu't saring liwanag
na nilagom ng aking mga mata
itong tungkod sa aking palad
hinga ng aking kaluluwa
na kaakibat ang lahat
pati luha ng aking salita

upang sa iyong pag-iisa
sasalamin sa iyong mga labi
mga ngiti at luha sa paggunita
noong tayo'y minsan ay nagkasama

subalit,iisa lamang ang aking pakiusap
huwag mo na akong pakaisipin pa
ipaubaya mo na ako sa ulan
sa araw... sa hangin... sa tala.

tangan nila, ako'y magpapahingalay
habang iniipon ko ang lakas
para sa bagwis ng aking naghihingalong paa

isang paghahanda:
sakali mang ika'y muling

bumalik pa.

-pambie herrera, setyembre 8, 2004